Монастырь в Стопнице-Коты Старе имеет долгую и интересную историю. Он был основан в 1633 году для реформатских отцов Кшиштофом и Зофией Оссолински для обращения инакомыслящих, особенно ариан.
Здание построено в стиле барокко и называлось Святых Марии Магдалины и Франциска Ассизских. Представители многих знатных семей поддерживали монастырь материально и материально, часто находя в нем пристанище. Здесь похоронена мать известного писателя Яна Златоуста Пасека, а также, видимо, он сам (умер в 1701 году). Вероятно, потому, что Ян Хризостом Пасек был владельцем близлежащей деревни Смогожув в 1667–1687 годах.
В 17 веке монастырь был разграблен шведской армией Карла Густава и венгерской армией Ракоци (1655 и 1657). Во время перегородок монастырь был сначала частью австрийской, а затем русской перегородок. Во время ноябрьского и январского восстаний монахи в своих проповедях призывали молодежь сражаться с захватчиками и помогали повстанцам, из-за чего в 1863 году монастырь был обречен на вымирание. Однако благодаря тому, что последний монах умер в независимой Польше в 1920 году, общине удалось сохранить непрерывность своего существования.
Период Великой Отечественной войны принес монастырю невосполнимые потери. В 1944 году отступающие гитлеровцы взорвали монастырский храм. Послевоенные власти не дали разрешения на восстановление монастырской церкви, поэтому в 1965 году отцы-реформаторы приспособили западное крыло здания для нужд церкви.
Отцы Реформации действовали до 1970-х годов. В 1979 году монастырь перешел в собственность Конгрегации Святого Сердца. Формальная передача монастыря состоялась 13 октября 1979 года. Конгрегацию Святого Сердца представлял тогдашний провинциал о. Чеслав Кунда и отцы реформ, отец Анзельм Штейнке, провинциал.
Монастырь, унаследованный от отцов-реформаторов, сильно пострадал и нуждался в капитальном ремонте. Таким образом, с весны 1980 года в монастыре начались коренные изменения и реконструкция. Ремонтные работы проводились под руководством прихожан о. Хенрик Стыка, губернский казначей, а непосредственно - местный настоятель монастыря о. Ян Былица.
В 1981 году покровители церкви были изменены с Святой Марии Магдалины и Святого Франциска Ассизского на Святого Антония Падуанского.
Основные ремонтные работы были завершены в 1983 году. В сентябре 1983 года появилась возможность переноса Новициата из Плишчина.
Решение о переводе новициата было принято Генеральным советом в Риме 24-25 июня 1983 года. Инаугурация первого года послушничества состоялась 15 сентября 1983 года. Его начали 26 новичков. Начинающим мастером в Стопнице был о. Антони Улачик.
В 1985 году Кельцкий ординарий епископ Станислав Шимецкий возвел часть прихода ул. Петра и Павла в Стопнице новый приход. ул. Антони Падевски в Kąty Stare, вверяет священство Отцам Сердца. Первым приходским священником был о. Юзеф Кусек.
В последующие годы пресвитерий церкви был перестроен по проекту архитектора Кристины Юхнович из Кракова, и были установлены Крестные станции г-на Адама Сузины из Кракова. В 1991 году начались отделочные работы в новициатской часовне, также по проекту г-на Юхновича. Алтарь и Крестовоздвиженцы были изготовлены вышеупомянутым господином Адамом Сузиным. Работы в часовне были завершены в апреле 1993 года. В 1995 году на церковном кладбище были изготовлены надгробия для умерших священников Сердца и восстановлен Крестный путь. В 1999 году в хозяйственных помещениях монастыря была организована приходская комната, а в 2000 году - автостоянка. Осенью 2003 года были завершены работы по строительству новой звонницы.
Приходская церковь обставлена скромно. По обе стороны пресвитерия находятся росписи: слева копия картины Богоматери Ченстоховской, а справа картина маслом Св. Антони Падевски, уцелевший после взрыва церкви. Сегодня эта картина является главным объектом поклонения в монастыре в Стопнице, и ее спасение во время войны создает определенную аналогию с поклонением Богоматери Стопницкой приходской церкви, изображение которой также пережило разрушение храма. По обеим сторонам нефа есть четырнадцать Крестных станций в виде картин, написанных маслом на дереве.
В настоящее время только аркадный переход от нефа к часовне св. Анна, от которой остались фрагменты стен в первом этаже. В 1971-2003 гг. Служила колокольней.
В монастырском саду находится домовая часовня, построенная в 1658 году в стиле барокко. Он был построен по прямоугольной схеме с бочко-крестовыми сводами. Внутри находится каменная скульптура Богородицы с Младенцем и св. Антони Падевски.
С 1995 года в северо-западном коридоре монастыря была создана выставка коллекций миссионерской деятельности Конгрегации.
Источник: подробнее на: www.nowicjat.profeto.pl
Klasztor w Stopnicy-Kątach Starych szczyci się długą i ciekawą historią. Został on ufundowany już w 1633 r. dla Ojców Reformatów przez Krzysztofa i Zofię Ossolińskich dla nawracania innowierców, a zwłaszcza arian.
Obiekt został wzniesiony w stylu barokowym i nosił tytuł Świętych Marii Magdaleny i Franciszka z Asyżu. Przedstawiciele wielu rodów szlacheckich wspierali finansowo i rzeczowo klasztor, często znajdując w nim także miejsce swojego spoczynku. To tutaj została pochowana matka słynnego pamiętnikarza Jana Chryzostoma Paska, a podobno także i on sam (zm. w 1701 roku). Jest to o tyle prawdopodobne, gdyż Jan Chryzostom Pasek był w latach 1667-1687 właścicielem pobliskiej wsi Smogorzów.
W XVII wieku klasztor zrabowały wojska szwedzkie Karola Gustawa i węgierskie Rakoczego (1655 i 1657). W czasie zaborów klasztor znajdował się najpierw na terenie zaboru austriackiego, a potem rosyjskiego. W okresie powstania listopadowego i styczniowego zakonnicy w kazaniach nawoływali młodzież do walki z zaborcą i pomagali powstańcom, za co w 1863 r. klasztor został przeznaczony na wymarcie. Jednak dzięki temu, że ostatni zakonnik zmarł w niepodległej Polsce w 1920 roku, wspólnocie udało się zachować ciągłość istnienia.
Okres II wojny światowej przyniósł klasztorowi niepowetowane straty. W 1944 roku wycofujący się hitlerowcy wysadzili świątynię klasztorną w powietrze. Powojenne władze nie wydały zezwolenia na odbudowę kościoła klasztornego, więc ojcowie reformaci w 1965 roku zaadaptowali na potrzeby kościelne zachodnie skrzydło budynku.
Ojcowie Reformaci swoją działalność prowadzili aż do lat 70. XX wieku. W 1979 r. klasztor przeszedł na własność Zgromadzenia Księży Sercanów. Formalne przekazanie klasztoru nastąpiło 13 października 1979 roku. Zgromadzenie Księży Sercanów reprezentował ówczesny prowincjał ks. Czesław Kunda zaś Ojców Reformatów prowincjał o. Anzelm Szteinke.
Przejęty od Ojców Reformatów klasztor był bardzo zniszczony i wymagał gruntownych remontów. Od wiosny 1980 r. przystąpiono więc do zasadniczych zmian i remontów klasztoru. Nadzór nad pracami remontowymi ze strony zgromadzenia sprawował ks. Henryk Styka, ekonom prowincjalny, a bezpośrednio – miejscowy przełożony klasztoru – ks. Jan Bylica.
W 1981 roku zmieniono także patronów kościoła ze Świętej Marii Magdaleny i Świętego Franciszka z Asyżu na Świętego Antoniego Padewskiego.
Podstawowe prace remontowe zostały zakończone w 1983 r. We wrześniu 1983 r. można już było przenieść Nowicjat z Pliszczyna.
Decyzję o przeniesieniu Nowicjatu podjęła Rada Generalna w Rzymie już w dniach 24-25 czerwca 1983 r. Inauguracja pierwszego roku nowicjackiego miała miejsce 15 września 1983 roku. Rozpoczęło go 26 nowicjuszy. Magistrem nowicjatu w Stopnicy został ks. Antoni Ulaczyk.
W 1985 r. ordynariusz kielecki bp Stanisław Szymecki erygowł z części parafii pw. św. Piotra i Pawła w Stopnicy nową parafię pw. św. Antoniego Padewskiego w Kątach Starych, powierzając duszpasterstwo Księżom Sercanom. Pierwszym proboszczem został ks. Józef Kusek.
W kolejnych latach przebudowano prezbiterium kościoła według projektu p. architekt Krystyny Juchnowicz z Krakowa, umieszczono stacje Drogi krzyżowej autorstwa p. Adam Suzina z Krakowa. Od 1991 r. rozpoczęto prace wykończeniowe w kaplicy nowicjackiej również według projektu p. Juchnowicz. Ołtarz i stacje Drogi krzyżowej wykonał wspomniany już p. Adam Suzin. Prace w kaplicy zakończono w kwietniu 1993 roku. W 1995 r. wykonano nagrobki na przykościelnym cmentarzu dla zmarłych księży sercanów oraz odbudowano drogę krzyżową. W 1999 r. zorganizowano salkę parafialną w pomieszczeniach gospodarczych klasztoru, a w 2000 r. wykonano parking. Jesienią 2003 r. ukończono prace związane z budową nowej dzwonnicy.
Kościół parafialny jest skromnie urządzony. Po obu stronach prezbiterium wiszą obrazy: po lewej kopia obrazu Matki Boskiej Częstochowskiej, po prawej zaś olejny obraz św. Antoniego Padewskiego, który ocalał z wysadzonego w powietrze kościoła. Dziś obraz ten stanowi główny przedmiot kultu w klasztorze stopnickim, a jego ocalenie podczas wojennej zawieruchy tworzy pewną analogię do kultu Matki Boskiej Stopnickiej z kościoła farnego, której obraz również przetrwał zniszczenie świątyni. Po obu stronach nawy znajduje się czternaście stacji drogi krzyżowej w postaci olejnych obrazów malowanych na desce.
Obecnie z dawnego kościoła ocalało jedynie arkadowe przejście z nawy do kaplicy św. Anny, z której pozostały fragmenty murów w przyziemiu. W latach 1971-2003 służyło ono jako dzwonnica.
W ogrodzie klasztornym znajduje się kapliczka domkowa, zbudowana w 1658 r. w stylu barokowym. Została ona wzniesiona na rzucie prostokąta ze sklepieniami kolebkowo-krzyżowymi. Wewnątrz znajduje się kamienna rzeźba Matki Boskiej z Dzieciątkiem i św. Antonim Padewskim.
Od 1995 roku w północno-zachodnim korytarzu klasztornym utworzono wystawę ze zbiorów pochodzących z działalności misyjnej Zgromadzenia.
Źródło: więcej na: www.nowicjat.profeto.pl