Bebelno д. Влощовский уезд Келецкой губернии Царства Польского.

Кладбища д. Bebelno Влощовский уезд Келецкой губернии Царства Польского.

Bebelno – według źródeł historycznych znalazło się w granicach archidiecezji gnieźnieńskiej w roku 1000.  Za panowania w tym czasie Bolesława Chrobrego, ziemie zapilickie powiązane były administracyjnie bardziej z Wielkopolską niż z Małopolską. Do XII wieku, państwo polskie pod względem podziału administracyjnego, dzieliło się na prowincje (zwane także później ziemiami) i wchodzące w ich skład okręgi grodowe czyli kasztelanie. Przypuszczalnie w tym okresie Bebelno znajdowało się na obszarze ówczesnej kasztelanii małogoskiej, a od połowy XII wieku przypuszczalnie było włączone do prowincji sandomierskiej. Na podstawie badań archeologicznych udało się ustalić, że najstarszą częścią osady jest obecny teren kościoła parafialnego. Osada z czasem rozrastała się wokół wspomnianego cypla, po lewej stronie płynącego cieku wodnego zasilającego Nidę na terenia Krasowa. Jan Długosz ( ojciec kronikarza, również Jan uczestnik bitwy pod Grunwaldem był właścicielem Bebelna) w swoim "Liber beneficiorum..." w (lata siedemdziesiąte XV wieku), opisując uposażenie biskupa krakowskiego w Krasowie Większym wymienił na terenie tej miejscowości praedium unicum militare. Badacze nie wykluczają, że wymieniony przez Długosza obiekt był tożsamy z bebelskim Wieżyskiem i jest to pierwsza znana wzmianka o grodku obronnym. Drugi opis pochodzi z 1783 roku, kiedy właścicielem Bebelna był Sebastian Bystrzonowski. Jest to fragment inwentarza dóbr Bebelno. (...) we wsi jest kępa starożytna, niewielka, którą "wieżyskiem" nazywają, leżąca na południe w gruncie młynarskim, od młyna kroków około 300, zaś od drogi Bebelno - Krassów kroków 130; długość i szerokość tej kępy po 30 kroków; wysokość od gruntu obok niej leżącego, z jednej strony od ogrodów wiejskich 5 łokci, zaś od strony łąk łokci 6 wynosi; wokoło tej kępy jest woda krzakami gęsto zarosła i one kępę zasłaniają, na tej zaś kępie jabłonki i gruszki płonne i inne krzaki różnego gatunku, stąd wybierano cegły, miał tu być kiedyś dwór (...). dokładny opis kościoła w Bebelnie i jego wyposażenia z początku lat 30 XX wieku znajdujemy u ks. Jana Wiśniewskiego:” W Bebelnie stoi na podmurówce kościół drewniany, gontem kryty, zgrabną i oryginalną wieżą ozdobiony, składający się z podłużnej nawy, z prezbiterium z obu stron ukośnie ściętego, oddzielonego od nawy prostą belką zwaną tęczą, na której opiera się krzyż z P. Jezusem. Ściany wzmacniają słupy, podsiebitka prosta gładka. Chór wspiera się na dwóch słupach. W prezb. jedno okno od południa, a w nawie cztery od południa, na chórze jedno.
(...) W głównym ołtarzu jest obraz N.M.P. a na zasuwie św Mikołaja bp., za nim anioł z trzema bryłkami złota. Po stronach stoją figury św Mikołaja i Stanisława.
(...) W nawie stoją naprzeciw siebie w ukos dwa ołtarze; po lewej ręce św, Antoniego Pad. z Dzieciątkiem, zaś na zasuwie obraz P. Jezusa z otwartym sercem. W górze P. Jezus nauczający. Po przeciwległej stronie stoi ołtarz św Józefa. W górze obraz P. Jezusa uzdrawiającego. W prezbiterium na ścianie wisi starożytny obraz Niepokalanej Panny, stojącej na księżycu, ręce ma złożone. Nie jest to arcydzieło, lecz twarz wielce miła, pełna miłosierdzia. Lud ma ten obraz w wielkiej czci.
Na chórze wisi dokument z błogosławieństwem Piusa XI dla proboszcza i parafjan tutejszych, własnoręcznie podpisany przez Ojca św. 3 XII 1923 r. Przywiózł takowe z Rzymu O. Stanisław Siemieński, jezuita, urodzony w Krzepinie, misjonarz pracujący w Afryce. Brat jego Stefan jest dziedzicem Krzepiny.
W podłodze kościelnej leży szara, marmurowa płyta z herbami po rogach:
Oksza                          Jastrzębiec
Janina                          Kolumna
Jest tu grób Gosławskich mających w her. Okszę (siekierę). Z pamiątek w zakrystji notuję kielich z XVII w. z rączką ażurową splecioną z sześciu aniołków. Podstawa ozdobiona bogatą rzeźbą. Napis "D. II januarii A. D. I ? ? I (końcówki górne wytarte) GOSŁAWSKI z BEBELNA". Widziałem też korporał pięknie haftowany złotem z literami i datą: 1796 X. M. B.
Oryginalna, stara chrzcielnica z ciosu (...).
W 1919 roku w Bebelnie powstała szkoła. W roku 1927 założono straż ogniową, zwaną obecnie Ochotniczą Strażą Pożarną. Początkowo jej siedzibą była drewniana remiza usytuowana w centrum wioski. W roku 1957 w czynie społecznym wybudowano w miejscu drewnianej remizę murowaną.Na cmentarzu w Bebelnie spoczywa prababka Stefana Żeromskiego Tekla z Czaplickich Jackowska, żona dzierżawcy dóbr Bebelno Walentego Jackowskiego. W czasie II wojny światowej w okolicznych lasach walczyły oddziały partyzanckie. Dochodziło do wielu potyczek z okupantem., np. 9 września 1943 roku niedaleko pobliskiego Ludwinowa czy w październiku 1944 r. bitwa pod Krzepinem.

Źródło:

http://bebelno.cichecki.net/szkolnictwo/budowa-gmachu-szkoly/
http://bebelno.cichecki.net/okolica/bebelno/okres-miedzywojenny/

Opracowania dr Stanisława Janaczka

согласно историческим источникам, он находился в пределах Гнезненской архиепископии в 1000 году. Во время правления Болеслава Храброго в то время земли Запилице были административно связаны больше с Великой Польшей, чем с Малой Польшей. До XII века Польское государство с точки зрения административного деления было разделено на провинции (позже называемые землями) и их замковые районы, то есть кастеляны. Предположительно в этот период Бебельно находился на территории тогдашней Малогощской крепости, а с середины XII века, вероятно, был включен в состав Сандомирской провинции. На основании археологических исследований удалось установить, что самая старая часть городища - это нынешняя территория приходской церкви. Со временем поселение разрослось вокруг мыса, на левой стороне проточного водотока, питающего Ниду в районе Красово. Ян Длугош (отец летописца, также Ян, участник Грюнвальдской битвы, был владельцем Бебелно) в своем «Liber Beneficiorum ...» в семидесятых годах 15 века, описывая жалованье краковского епископа в Красове-Великопольском, упоминал praedium unicum militare в этом городе. Исследователи не исключают, что упомянутый Длугошем объект был такой же, как Башня Бебеля, и это первое известное упоминание об укрепленном замке. Второе описание относится к 1783 году, когда Себастьян Быстшоновский был владельцем Бебельно. Это фрагмент описи имущества Бебельно. (...) в деревне есть старинный небольшой пучок, который они называют «башней», лежащий к югу от мельницы, примерно в 300 шагах от мельницы и в 130 шагах от дороги Бебельно - Красув; длина и ширина этого комка после 30 шагов; 5 локтей от земли около него, с одной стороны от садов и 6 локтей со стороны лугов; вокруг этого пучка вода густо заросла кустами, и они покрывают пучок, а на этом пучке - яблони, бесплодные груши и другие кусты разного вида, поэтому кирпичи были выбраны, здесь должна была быть усадьба (...). Подробное описание церкви в Бебельно и ее оборудования начала 1930-х годов можно найти в Rev. Яна Вишневского: «В Бебельно на фундаменте стоит деревянная церковь, обшитая дранкой, красиво и оригинально украшенная башня, состоящая из длинного нефа, с алтарем с обеих сторон, вырезанных по диагонали, отделенных от нефа простой балкой, называемой радугой, на которой стоит крест с буквой P Иисус. Стены укреплены столбами, потолок ровный, ровный. Хор стоит на двух столпах. В пресби.
(...) В главном алтаре находится картина Пресвятой Богородицы и на засове Святого Николая Епископа, за ним ангел с тремя золотыми самородками. По бокам - фигуры Святых Николая и Станислава.
(...) Два алтаря стоят по диагонали друг напротив друга в нефе; по левую руку от Святого Антония Пада. с Младенцем, а на засове - изображение Иисуса с открытым сердцем. Выше учения Иисуса. На противоположной стороне находится алтарь Святого Иосифа. Выше есть изображение Иисуса, исцеляющего Иисуса. В пресвитерии на стене висит старинное изображение Непорочной Девы, стоящей на луне со скрещенными руками. Это не шедевр, а очень милое лицо, полное милосердия. Люди очень почитают этот образ.
На хоре висит документ с благословением Пия XI для местного приходского священника и прихожан, лично подписанный Святым Отцом. 3 декабря 1923 года отец Станислав Семенский, иезуит, родившийся в Кшепине, миссионер, работавший в Африке, привез их из Рима. Его брат Стефан - наследник Кшепины.
В полу церкви - серая мраморная плита с гербами по углам:
Oksza Jastrzębiec
Janina Column.
Рядом с ней находится могила семьи Гославских. Оксза (топор). Из сувениров в ризнице отмечу чашу XVII века с ажурной ручкой из шести ангелов. Основание украшено богатой резьбой. Надпись «D. II januarii AD I ?? I (верхние концы стерты) GOSŁAWSKI z BEBELN». Я также видел капрала, красиво вышитого золотом с буквами и датой: 1796 XMB
Оригинал, старинная крестильная купель, сделанная из штампа (...).
В 1919 году в Бебельно открылась школа. В 1927 году была создана пожарная команда, ныне известная как Добровольная пожарная команда. Изначально его местонахождением было деревянное пожарное депо, расположенное в центре села. В 1957 году в качестве пожертвования была построена кирпичная пожарная часть на месте деревянной пожарной части.На кладбище в Бебельно похоронена прабабушка Стефана Жеромского, Текла Яцковская, урожденная Чаплицкие, жена Валентия Яковского, арендатора имения Бебельно. Во время Великой Отечественной войны партизанские отряды сражались в окрестных лесах. Было много стычек с оккупантом, например, 9 сентября 1943 года у близлежащего Людвинова или в октябре 1944 года, битва при Кшепине.

Источник:

http://bebelno.cichecki.net/szkolnictwo/budowa-gmachu-szkoly /
http://bebelno.cichecki.net/okolica/bebelno/okres-miedzywojenny /

Исследования доктора Станислава Яначека